Okul eğitimini eleştirmeye başlamadan önce Fransız filozof Michel Foucault'nun bir eserinde söylediklerinden bahsetmek gerekir.
"Modern düşünce, biçim ve içerik olarak, derinlik ve yüzey olarak, aynı yere geri dönmek, örneği tekrarlamak için kontrollü bir düşüncedir."
Bu sözü dikkatle düşünüyorum. Kitaplarda, sonra okullarda ve üniversitelerde metni aynı matematiksel temele ve saça sahip olarak uzun süre okuyup sınav kağıdında sahibine teslim etmemiz gerektiğini hatırlayana kadar tekrar tekrar okudum. .
Özellikle zayıf bir vücutlu küçük bir kız olduğum için neredeyse benim ağırlığımın iki katı olan cüzdanımı annemin nasıl taşıdığını hatırlıyorum.Ayrıca programı tamamlayamayan öğretmen ve profesörlerin resimlerinin aklımdan nasıl geçtiğini hatırlıyorum. kısa zaman ve malzeme ve bilgi birikimi nedeniyle. Ama neden tüm bunlar? Neden cüzdanımı fırlatıyordum ve omuzlarımdan bir ağırlığın çıktığını ve zincirlerin kırılıp kaybolduğunu hissediyordum? Eğitimin amacı bu mu, yoksa bu öğretim, sezgilerimizin cehaletini ve karartılmasını ve yeteneklerimizin bastırılmasını içeriyor mu? Bu sorular, öğretmenliğin özünü ve özünü araştırmaya başlayana kadar, bu öğretinin eğitim mi yoksa eğitim mi olduğu temel sorunundan yola çıkana kadar bana eşlik etti.
Başarılı ve başarısız eğitim modelleri... Dünyaya hükmeden bir ikilik daha!
Hayat ikilikler ve çelişkiler tarafından yönetilir.Onları ne zaman unutsak, yeniden ortaya çıkarlar ve yıldızlar arasında parlarlar, bize dünyayı hareket ettirdiklerini, yönettiklerini ve dinamiklerini güneyden ve kuzeyden, ölümden, yaşamdan, dünyadan aldıklarını söylerler. aşk, ilgisizlik, fakirlik, zenginlik, yalan ve hakikat.
Bazı ülkeler öğretim modelleriyle ilgili küresel değerlendirmelerde ilk sıralarda yer alırken, diğerleri merdivenin en altında yer almakta ve ilerlemeyi, yenilenmeyi ve ilerlemeyi reddetmektedir. Ancak bu yaklaşım, ülkelerdeki ekonomik ve politik hareketten ve onların toplumsal gerçekliğinden muaf değildir, aksine onlarla bir etki ve etki ilişkisine sahiptir. Nasıl diyorsun? Cevap veriyorum. Ülkelerin ekonomik büyümesinde öğretmenlik önemli bir rol oynamaktadır ve “Journal of Rural Development and Administration” da yayınlanan bir araştırma, kaliteli eğitim sağlanmadan verimlilik ve ekonomik büyümenin olmayacağını ve bu eğitimin birey üzerinde olumlu yansımalarının olduğunu söylemektedir. ve grup seviyesi. Okulu terk olgusunun yaygın olduğu ülkelerdeki suç oranlarına bakarsak ve ceza yerine bilgiyi onurlandıran ve öğrenicinin niteliklerine de saygı duyan kaliteli okullar ve eğitim programları sunan ülkelerdeki teorisiyle karşılaştırırsak sözlerimiz doğrulanır. ona sertifikalar ve beceriler kazandırmak gibi.
Sağlıklı bir eğitim, sağlıklı bir insana yol açar.
Çocuğun en iyi insani değerler üzerinde büyüdüğü ve büyüdüğü, çevresine saygı duymayı, kendisinden farklı olanları sevmeyi öğrendiği, başarılı eğitim sistemlerinde yer almak için başlangıç noktasına ve özel olarak unvana dönüyoruz. ve ülkesinin ilerlemesine nasıl katkıda bulunacağını. Bunlar göç etmeyi düşleyen bir makale yazarının şiirsel sözleri değil. Tunuslu genç şair Awlad Ahmed'in dediği gibi değilim: "Ben ülkeyi kimsenin sevmediği kadar seviyorum, sabah akşam, sabahtan önce, akşamdan sonra ve pazar günü." Burada okul eğitiminin bir eleştirisi yapılmalıydı. .
Bu sistemler arasında, öğretmenin veya profesörün çocuğun neyi öğrenmesi gerektiğine karar verdiği ve bu ihtiyaçları karşılamak için teknolojiyi ilk sınıfta yirmi saatten başlayarak birkaç saat içinde kullandığı, küçük bir sayı olan Finlandiya'daki eğitim sisteminden bahsediyoruz. diğer Avrupa ülkeleriyle karşılaştırıldığında. Tüm bunlara şaşırmayabilirsiniz ama bu öğrencilerin öğretmenden izin alarak bölümden ayrılıp bir kafede veya okul mağazasında çalışıp başkalarıyla nasıl anlaşıyorlarsa öyle davranmayı öğrenebileceğini söylediğimde şaşıracaksınız. aritmetik ve alım satım mekanizmaları, kendilerine güvenmenin ve onlara bir çalışma kültürü aşılamanın yanı sıra.
Diğerine ne istediğini sorarlar, istediğini almak için para isterler, kalan parasını geri verirler, teşekkür ederler vb. Ve kahvaltı saatinde okul restoranının sağladığı şeyleri yerler. öğretmenleri ve arkadaşlarıyla topladıkları masalarda ücretsiz, daha sonra sınıflara dönmeden önce kapları temizliyorlar. Kütüphaneleri, dinlenme odaları, playstationları, futbol oynayabilecekleri arenaları, ihmalin şiddetinden tavanı adeta çöken salonlarımız var. Programları istedikleri gibi kontrol eden öğretmenleri var ve yarım kalan bir programı tamamlamak için baskı altında olan öğretmenlerimiz var. Aileyle eğlenecekleri çok saatleri var ve öğretmenin yarın bizi cezalandırıp cezalandırmayacağı korkusuyla uyumak için birkaç saatimiz var.
Bu, bir öğretim sistemini başarılı, diğerini başarısız yapan şeydir. Çocuklar çocuktur, zeka büyük ölçüde endüstriyel ve rafinedir ve bu konuyu anlamak istiyorsak psikolojik faktörler bir yana bırakılamayacak faktörlerdir.
Okul eğitiminin eleştirisi... eğitim ve paketleme arasında
Neden erken kalkıp okula gitmeyi sevmiyoruz? Sınıftan çıkarken neden sevinçten zıplarız? Sırf mecbur olduğumuz için ödevlerimizi yapmıyor muyuz? Ömür testlerine uymayan sertifikaları neden alıyoruz? Bu eğitim mi yoksa paketleme mi? Evcilleştirme mi, rafine etme yetenekleri mi? Yetiştirme mi kölelik mi? Çok soru, az cevap geleceğimiz ve çocuklarımızın geleceği ile ilgili kaygılarımızı artırıyor.
“Eğitime ihtiyacımız yok” adlı bir şarkıyı ilk duyduğumda ne kadar heyecanlandığımı hatırlıyorum. O zamanlar İngilizce öğrenmenin ilk yıllarındaydım. Sözleri tercüme etmeye başladım ve devrimin ateşinin nefesimi kemirdiğini hissettim. Çok mutluydum çünkü evde öğrendiklerimin okulda öğretilenleri çok aştığını hissettim. Ondan sonra büyüdüm ama yıllar, on yıllar sonra üniversitedeki arkadaşlarıma bu duyguyu benimle paylaşıp paylaşmadıklarını sordum ve herkesin “evet” demesi beni şaşırttı. Coğrafya, tarih, Fransızca, İngilizce, bilimsel uyanış, matematik, İncil üretimi ve genel olarak hiçbir Finli veya Avrupalı çocuğun alamayacağı klasik bir eğitim aldık. Yönetmenin sopasından, öğretmenin cezasından, velinin gazabından korktuk, peki bu öğreti nasıl eğitim olabilir?
Otoriterlik, şiddet ve ceza kurumu bilimin, bilginin ve kendini geliştirmenin tam tersidir ve bununla normalleşme ve kabul edilmesi, okullara giden ve hayatın yasalarından birini öğrenmeyen nesiller üretebilir.
Yurttaşa kendisine yakışır bir eğitim sağlamak ve yurttaşla bilişsel ve sosyal olarak eşit olduğu onurlu bir yaşam sağlamak için salonlar inşa etmek, üniversiteler inşa etmek, programları dünyanın dört bir yanından derslerle doldurmak yeterli değildir. Amerikan rüyasına inanan ya da Fransız Devrimi'nin marşını söyleyen bu çerçeveleri, farklılıklarımızı öldüren, içimizdeki irade ve hayalin sesini kısan hücrelere ve fabrikalara dönüştürmek:
